Het water van de Okavango River mondt niet uit op zee, maar in een enorme delta die reikt tot de Kalahari woestijn, de Okavango Delta, te Botswana. Deze delta is een van de grote attracties in Botswana. Niet alleen vanwege de prachtige natuur, maar ook vanwege de enorme hoeveelheid dieren die hier leven! Op geheel traditionele manier zijn we met Mkoro bootjes 2 dagen rondgevaren door de delta en sliepen we in the middle of nowhere!
Rond het middag uur werden we opgepikt van onze camping in Maun, aan de rand van de delta. Onze eerste etappe was bootrit van ongeveer een uur met een speedboat naar het ‘Mkoro Station’. Tijdens ons basic bushcamp moesten we wel eten en ergens in slapen. Daarom moest ALLES mee! Tenten, slaapmatjes, pannen, borden, bestek, hout om op te koken, een tafel, afwasspullen en eten voor 20 man voor 2 dagen. Eerst al een flinke operatie dat in de speedboat te krijgen. Vervolgens een nog grotere operatie dat in de verschillende Mkoro’s te krijgen.
Een Mkoro is een traditionele boot die gebruikt wordt om in ondiep water te varen. In feite is het niets anders dan een lange uitgeholde boomstam die voortgeduwd wordt met lange stok (pole) door een poler. De meeste Mkoro’s nu zijn van fiberglass, dat gaat langer mee 🙂
In een rap tempo werden alle spullen van de speedboats overgeladen in de Mkoro’s. Het was bizar hoeveel zooi ze kwijt kunnen in die bootjes! Eenmaal alles ingeladen, mochten wij ook instappen. Per tweetal was er een boot met een prive poler 🙂 Van onze slaapmatjes waren zorgvuldig stoeltjes gevouwen die nog behoorlijk comfortabel zaten.
De poler duwde af voor de 2 uur durende rit. Op een heel vredige manier gleed de Mkoro door het kalme water omgeven door graslandschap. Dit was allemaal zo rustgevend dat het niet lang duurde voor wij beide zaten te knikkebollen en later ook in slaap vielen.
Abrupt werd ons heerlijke dutje verstoord door druppels. Het ging regenen! Het duurde niet lang of druppels zo groot als knikkers plonsde op ons, de boot en naast ons in het water. Gelukkig hadden we de raincovers van onze tent meegenomen, welke we konden gebruiken om ons en onze bagage enigszins te bedekken.
Vlak voor we aankwamen klaarde het gelukkig op en werd het droog. Op een kleine open plek bedekt onder bomen zetten we ons kamp op, ons ‘thuis’ voor de volgende twee dagen.
Die avond deden we een walking safari tijdens zonsondergang. Na een half uurtje lopen spotten we olifanten en zebra’s. Te voet is dit toch heel anders vanuit een jeep. Het voelt heel anders omdat je op het zelfde niveau bent als de dieren. Je kreeg echt het gevoel dat je op dat moment onderdeel uitmaakte van diezelfde natuur waar deze prachtige natuur waar deze dieren dagelijks in leven. Wanneer je iets dichterbij kwam bij bijvoorbeeld de olifanten, keken ze je aan en namen weer iets meer afstand. Soms kwamen de olifanten iets dichterbij en namen wij weer iets meer afstand. Dit was allemaal niet vanwege een of ander luidruchtig voertuig, maar door echte interactie. Dat was echt een heel bijzonder gevoel. Dit bracht overigens wel meteen een nadeel met zich mee; echt heel dichtbij kwam je helaas niet.
Terug in ons kamp lekker gegeten!! En omdat er verder weinig is maakte we ons op voor onze eerste nacht. Het werd wel even duidelijk hoe basic de basic in “basic bushcamp” was 🙂 als je naar de wc wilde voor een number two stond er een schep klaar. Boven een gat in de grond hangen was wel even wennen. Vond zelfs ik (ed).
De volgende ochtend vroeg stond onze tweede hike op het programma. Gids Adam nam ons mee. Tijdens onze vier uur durende hike liepen we door bossen, grote grasvlakten en moesten we twee keer een rivier oversteken.
We hadden gehoopt een grote hoeveelheid wildlife te zien. En dan vooral de luipaard! In 1,5 maand door Afrika reizen was ons het nog niet gelukt deze te spotten! Wat we even niet beseft hadden was dat je te voet maar kleine afstanden kan afleggen. De delta bevat een enorme hoeveelheid ‘game’ maar is enorm! Helaas hadden de dieren niet besloten deze dagen rond ons bushcamp te bivakkeren. Wel waren we getuige van hoe wildebeesten (gnoe’s) vriendjes zijn met de zebra’s. Zebra’s hebben uitstekend zicht, waar de wildebeesten vooral uitblinken hun reuk en gehoor. Zo vullen ze elkaar mooi aan en hebben ze tijdig door of er gevaar dreigt.
Die middag was het echt bloedheet. Te heet om ook maar iets te doen. We volgden het voorbeeld van de locals die met ons mee waren en sliepen wat in de schaduw en zwommen om af te koelen. Toen het kwik een beetje zakte vroegen we onze personal poler ons les te geven in poling! Het leek zo makkelijk maar dat was het absoluut niet! Naast je balans houden, staand in een de lange smalle boot, moest je ook nog vaart maken en sturen. Dit alles met een stok van zo’n 4 meter lang. Met de stok zette je af op de bodem. Omdat het water verschillende dieptes moest je dit ook nog goed timen allemaal, zodat je je stok niet nog in het water aan duwen was, terwijl de boot al een paar meter verder was. Afijn… Ik bakte er niks van. An was iets beter en stuurde de boot een stuk minder vaak het riet in. Maar wel met de stroom mee, dat moet gezegd worden 🙂
Die avond maakten we nog een sunsetcruise en besloten we de avond met een feest. De crew trad voor ons op en zong voor ons. Een koor van ongeveer 10 mannen en vrouwen zong prachtige liedjes bij het knisperende kampvuurtje. Na een liedjes of 10 waren ze klaar en was het onze beurt… Van te voren had onze G gids al aangekondigd dat ze het erg waarderen als je wat terug deed. Met pijn en moeite hadden we die middag en tot vlak voor het optreden iets bedacht. We begonnen met een meerstemmig, meertalige versie van “stille nacht”. Het was tenslotte bijna kerst! Een beetje haperend en meer neuriënd dan zingend (de helft kende de tekst niet echt :)) kwam het eruit, maar het werd met luid applaus ontvangen. Het tweede nummer uit ons repertoire, of nummers moet ik zeggen, waren de volksliederen van iedere nationaliteit uit de groep. An en ik knalde em erin met het Wilhelmus, we kenden de meeste woorden 🙂 De rest had er evenveel of meer moeite mee dan wij, op de Ier na. Die zong vol trots en met volle borst zijn nationale lied, erg mooi om te horen. We besloten ons wereldse optreden met “Jingle Bells, Jingle all the way” dansend om het vuur. Ons publiek kon niet stil blijven zitten en het duurde niet lang voordat ze met ons meedanste om het vuur. Het was een mooie avond!
De volgende ochtend werden we een kwartier voordat onze wekker ging (5.15u) gewekt, door de regen. Het kwam met bakken uit de hemel! Als een gek braken ons kamp op, laadde we de mkoro’s weer vol en voeren we terug. Een beetje abrupt einde aan een te gekke ervaring. Maar dat hoort er allemaal bij in een delta waar het heel vaak en heel hard regent!
De regen een beetje moe en beide vrij smerig was de warme douche in onze basis in Maun heerlijk! Na een lunch was het tijd om te vertrekken voor een vlucht boven de delta in een delta vliegtuig! Best spannend! Op een echt airport liepen we naar de kleine apparaten. En wat een mazzel! Dave, Eddie en ik konden samen in een 4seater! En ik mocht van de mannen voorin!! Wat een feest! Niet veel later stegen we met veel kabaal op. Dat is toch even anders vliegen vanuit de cockpit 😉 We konden nu alle dieren zien die we gemist hadden de afgelopen dagen! We besefte ook nu pas hoe enorm de Delta is en alle wildlife!
Omdat de piloot vrij laag vloog konden we alles goed zien. Maar hij vloog ook nogal wild waardoor ik blij was (Ann) de grond weer onder mijn voeten te voelen..toch een beetje misselijk.
Wat een avontuur!
