Na een paar weken chaos in India, een paar weken bergen en winters weer in Nepal en de drukkende hitte van Bangkok, keken we wel weer uit naar wat zon, zee en strand. Twee jaar geleden hebben we alleen het noorden van Thailand gezien. Nu zouden we ook het paradijselijke zuiden bezoeken.
Koh Tao
Onze eerste stop was Koh Tao. Om hier te komen moesten we eerst 10 uur met een nachttrein van van Bangkok, naar Chumphon. Voor we het wisten zaten we om half 6 met 20 man achterin een pickup op elkaar gepropt richting de haven. Eenmaal daar werden we direct doorgestuurd naar de boat waar we de komende 4 uur op keiharde plastic stoeltjes doorbrachten tot we in Koh Tao aankwamen. De hele reis ging erg soepel, maar gebroken waren we wel toen we aankwamen. Gelukkig hadden we niets op het programma staan de komende dagen, echt niets, behalve dan een paar keer per dag uit eten, slapen, zwemmen, snorkelen en het eiland een beetje rondtuffen op een scootertje.
Via Agoda hadden we een mooie deal gemaakt voor ons hotel. We hadden een heerlijk ruime en luxe kamer. Dit was echt wel heel erg relaxed na de lange reis van de afgelopen nacht.
Met een scootertje voor zo’n 6 euro per dag een scootertje zij. We 3 dagen lang het eiland doorgecrossed. We snorkelden, genoten van de mooiste stranden, uitzichtpunten en zonsondergangen. We vonden een Thais restaurant die de lekkerste curry’s maakte die we ooit hadden gegeten. En we blusten dit af met een heerlijk pannenkoek van de pannenkoekenman voor de 7/11! Wat een paradijsje!
Koh Phangan
Van Koh Tao hebben we de boot gepakt naar het buureiland Koh Phangan. Het was geen afscheid want een paar dagen later zouden we weer terugkeren voor onze duikcursus bij Bas & Kim! Toen we aankwamen pakten we een taxi naar ons resort in Bottle beach. Of tenminste… Na een uur rijden stapten we over op een taxiboot. Bottle beach lag zo afgelegen dat je deze baai bijna noet kan bereiken met de auto. Er is in ieder geval geen taxi chaiffeur die zich waagt aan de dirtroads door de jungle.
Het uitzicht vanuit de boot was prachtig. Een bijna verlaten strand met wat palmbomen, hutjes en restaurantjes. Op de achtergrond een partij met jungle bedekte bergen tegen een stralend blauwe lucht. Ons hutje was niet op strand, had alleen een koude douche, maar was koel en schoon, prima dus! Na een middagje relaxen, lekker eten, een cocktailtje en een goede nacht slaap besloten we de volgende dag maar wat te gaan doen. We maakten de tocht naar de eerstvolgende baai waar iets meer leven en internet was. We wilden graag even het vervolg van onze trip gaan plannen. Die wandeling viel niet mee! Bijna een uur lang in de snikhitte een berg oplopen. Geen schaduw, geen zuchtje wind, niks! Vervolgens nog een uur naar beneden. Toen we einde middag terugkwamen in Bottle beach leek het ons beter dit niet meer te doen. We waren gedwongen niets te doen, niets te ondernemen en alleen maar te relaxen. We zijn hier allebei niet zo heel goed in, maar met een paar boeken zijn we onze tijd toch doorgekomen! 🙂
En s’avonds hadden we deze vriend op de BBQ!!
Full moon party
Een grote reden om van Koh Tao te verhuizen was de full moon party. Dit legendarische feestje op het strand wilden we graag een keer meemaken. Volledig uitgerust, gewapend met een fles Sangsom rum werden we samen met een paar andere feestgangers met een 4×4 van de ene kant van het eiland naar de andere kant getransporteerd. In Haatrin, de plek des onheils, gingen we eerst aan de slag met neon verf!
De voorpret is al de helft van de fun! De fles Sansom was inmiddels vervangen door 2 buckets Sangsom rum / Cola / Red Bull. Een grote neonpijl boven op mijn hoofd, sierlijke versiersels op Anne d’r benen, armen en gezicht. We waren er klaar voor!
Op het strand was het feest al in volle gang! Het hele strand stond vol met, met name westerlingen. De muziek was niet geweldig, maar de sfeer was fantastisch! Licht aangeschoten, werd iets zwaarder aangeschoten en we hadden de grootste lol!
4.30 hadden we de taxi terug richting Bottle beach, de andere partygangers lagen er een stuk meer af dan wij. Omdat we een paar uur later alweer een boot moesten halen, hadden we ons een (heel) klein beetje ingehouden met de alcohol. Onze taxigenoten duidelijk niet.
Duiken bij Bas & Kim
Een paar uur nadat we de neonverf van ons lichaam hadden geschrobd en uitgeput in slaap waren gevallen ging de wekker alweer. Snel ons hele boeltje gepakt en een uur later zaten we weer op de boot, terug naar Koh Tao! Nog diezelfde middag zouden we beginnen aan onze PADI open water cursus. We deden dit bij Bas & Kim die bij Sunshine Divers werken als duikinstructeurs. Bas & Kim, kenden we al vanuit Amsterdam, hebben anderhalf jaar geleden de overstap gemaakt van Nederland naar Koh Tao om daar hun leven voort te zetten als full time duikinstructeur. Het was te gek ze weer te zien. Het was nog toffer ze zo in hun element te zien en samen met ze te gaan duiken!
Na een snelle douche, in onze hutje, waarin je mag blijven zolang je duikcursus hebt, was het aweerl tijd om de boeken in te duiken. Samen met twee andere Nederlandse meisjes, Eefje en Loes konden we alvast starten met de eerste 3 hoofdstukken theorie op DVD van onze Open Water course, de instapcursus voor als je wilt duiken. Met de Chalok Baan Kao baai op de achtergrond viel dit gelukkig alles mee.
De volgende dag gingen we meteen al het zwembad in. Eerst was het tijd om al onze gear uit te zoeken en te passen. Dat is nogal wat; wetsuit, vinnen, trimvest, masker, snorkel en lood. Bij het zwembad stonden de luchttanks al klaar. Omdat je zelf alles moet kunnen aansluiten, was de eerste taak je hele set 5 keer los en vast te koppelen en vervolgens alles te testen. Daarna konden we echt het zwembad in! Wetsuits aan, vest met fles op je rug, alles vast, buddy check en gaan.
Ademen onder water, wat een bizarre ervaring. Voor Anne was dit de eerste keer, ik had dit al eens eerder gedaan, maar het blijft een bijzondere ervaring. Via een flink aantal oefeningen moesten we ons langzaam maar zeker comfortabel gaan voelen met je uitrusting onder water. We begonnen in het ondiepe water. De eerste oefeningen waren vooral je masker op en af en je ademapparaat in en uit. We zaten al meteen een minuut of 40 onder water. In het diepe moesten we wat lastigere oefeningen doen. Zo leerden we oa het stijgen en dalen onder water, onze buddy lucht geven via de alternatieve luchtvoorziening en moest je hele uitrusting af en weer op doen. De moeilijkste oefening was misschien nog wel de gecontroleerde noodopstijging. Bij deze oefening simuleer je dat je geen lucht meer in je tank hebt en op een veilige diepte,
Na een korte boottocht en een duikbriefing mochten we onze gear aantrekken. Anne en ik zijn elkaars buddies, binnen en buiten het water. Dit betekent oa dat je voor elke duik, de buddy check bij elkaar doet. Je controleert bij elkaar of alles goed vast zit, of alles werkt en of je al je spullen hebt. Na een “Okay!!” Mochten we het water in! Een beetje lucht in je trimvest, linker hand op je lood, de rechter op je ademapparaat en bril en springen maar. Nadat we in het water lagen kon de afdaling langs een touw beginnen. Het zicht was heel slecht, nog geen 5m, best wel eng om op deze manier een meter of 10 af te dalen! Gelukkig lukte het ons allebei om goed te klaren en kregen we geen last van onze oren. Deze eerste duik stond in het teken van lekker genieten van alles wat je om je heen kunt zien. Ondanks het slechte zicht ging er een wereld voor ons open! Koraal wat “weg popt” als er vissen langskomen, de prachtige kleuren van het koraal en alle vissen. We zagen zelfs nog een zeeslang en een “Nemo”, Clownfish! Voor we het wisten waren we bijna 40min onder water gebleven en was het tijd om terug te keren naar boven. Wat een te gekke ervaring!
Kim van Scuba center Asia! http://www.scubacenterasia.com/
Na wat oefeningen aan de oppervlakte klommen we het water uit. We verwisselde de tanks op ons vest en maakten ons klaar voor alweer onze 2e duik! Tijdens deze duik zouden we al iets meer oefeningen gaan doen. Op 12m diepte moest je oa je masker op en af doen, je adem apparaat in en uit en je buddy van lucht voorzien. Best wel spannend allemaal. Gelukkig ging het ins goed af en bleven we allemaal rustig onderwater. De rest van de duik genoten we nog een keer van al het onderwaterleven, om na een minuut of 40 ‘bodemtijd’ weer op de boot te klimmen. Wow, we hadden gewoon onze eerste 2 duiken gedaan! Wat een ervaring!
Terug in Chalok was het na een snelle lunch, de aller allerlaatste theorie alweer tijd voor ons examen! De vragen waren wat moeilijker dan de oefenvragen, maar Anne slaagde met maar 3 foutjes, ik met 4! Als we de volgende dag ook slaagden voor de overige praktijkoefeningen hadden we onze PADI Open Water diploma! Na een biertje en een lekkere, hete Masaman curry doken we op tijd ons bed in, wederom weer helemaal scuba minded!
De volgende ochtend gaf Kim ons nog snel even basis kompas-navigstie-les. Dit zouden we onder water gaan toepassen. Op de boot voelde alles al iets meer als een routine. Spullen vastmaken, alles even checken, buddycheck en klaar om het water in te gaan. Dit maal gingen we het water in als een “dead Mexican”. Dit betekent dat je je recht op achterover het water in laat vallen en je land op je tank. Na wat lastige oefeningen, waaronder de gecontroleerde noodopstijging kon onze 3e duik beginnen. Het zicht was vandaag nog slechter dan gisteren en vandaag gingen we nog dieper, naar 18m! Dit maakte het voor ons wel lastig elkaar, het rif en Kim in de gaten te houden. Opnieuw was de duik voorbij voordat we het wisten!
De 2e duik was maar een klein stukje varen. Na de briefing gingen we deze keer als James Bond te water! Dit betekende dat je met uitrusting en al vanaf de rand een salto voorover maakt en land op je tank! 🙂 Onder water was het tijd voor de navigatie oefening. Zeker met dit zicht viel dat niet mee! Mij ging het wel redelijk af, An had er iets meer moeite mee. Ze vergat een handeling waardoor ze de kluts een beetje kwijt was en ervandoor ging 🙂 Het valt niet mee onder water met elkaar te communiceren en elkaar uit te leggen wat er moet gebeuren! Desalniettemin waren we allemaal geslaagd! Terug bij Sumshine Divers kregen we onze pasjes uitgereikt en mochten we onszelf trots, Open water divers noemen!
Duiken is echt iets fantastisch! Je hebt geen idee wat voor wereld zich onder water nog is, totdat je het met je eigen ogen hebt gezien! Als je nog twijfelt… Koh Tao is een van de goedkoopste, zo niet de goedkoopste, plek om je open water te behalen. Bas en Kim kunnen je ook nog eens les geven in het Nederlands! Je vind ze via Scuba Center Asia.
De volgende dag bestond uit relaxen! We lazen wat, bereiden ons voor op onze volgende deel van de reis en boekten een nachtboot/minibus/bus ticket die ons helemaal naar Kuala Lumpur zou brengen! ’S avonds namen Bas & Kim ons mee naar hun appartementje, waar we nog lekkerder Thais aten dan we tot nu toe hadden gedaan. Ze hebben echt een heel gaaf appartement met veel ruimte en een hele lieve puppy! Zo kan het dus ook… 🙂 Het was een heel gezellige avond. We vonden het nu al jammer dat we de volgende dag zouden vertrekken en Bas, Kim en Koh Tao achterlaten.
Pas de ’s avonds de volgende avond zouden we de boot naar het vaste land hebben. Ons aller allerlaatste dagje vulden we in met een beetje relaxen, slapen op het strand, lezen en hagelslag eten! Bas had een pak hagelslag! Bij een bakkertje konden we stokbrood, voorgesmeerd met boter halen! Dat was echt heel heel fijn en heeeel lekker! Soms ga je de simpele dingen va. Thuis echt wel missen!
Na een snel afscheid van Kim en een zieke Bas stapten we in de auto richting de haven voor een helse trip die meer dan 24 uur zou duren, helemaal naar Kuala Lumpur! Koh Tao, Koh Phangan en het duiken was echt te gek! Iets waar we nog vaak aan zullen terugdenken!
