We verruilden de Visayas voor het prachtige Palawan. Al was prachtig niet helemaal de juiste omschrijving toen we aankwamen in de hoofdstad Puerto Princesa. Net als veel Aziatische steden is 1 overnachting hier meer dan genoeg! De volgende ochtend vertrokken we dan ook al vroeg naar Port Barton. Er ging welgeteld 1 bus per dag naar dit plaatsje in het noorden door de 25km dirtroad, die vrijwel onbegaanbaar is. Omdat er maar 1 bus gaat moet je er op tijd bij zijn want de locals claimen rustig 2u van tevoren al plaatsen. We hadden ons lesje al geleerd en half 8 stonden we bij de bus van 9u. Met open mond hebben we staan kijken naar hele volksverhuizingen. Wanneer wij dachten dat er echt niets meer op het dak, onder stoelen of in gangpaden kon, kwam er een nieuwe tricycle met zakken vol rijst, uien of hanen. Vol bepakt reden we weg, op naar Port Barton! Het duurde uiteraard allemaal weer veel langer dan ons was verteld maar daar kijken we niet meer van op 🙂
In Port Barton belde ik Toby & Thelma’s beach, hier zouden we de komende drie nachten op het strand kamperen! Door een vader en zijn twee zoons werden we met een bangka opgehaald. Een prachtige rit langs de kust bracht ons naar de beach camping!
Thelma stond ons al op te wachten op een waanzinnig strand. Ze gaf ons een rondleiding en bracht ons naar de tent. Een tent met een echt bed en tapijt er in! Onze aankomst hebben we maar opgenomen! Zie hier het filmpje.
Bij het verblijf zaten al onze maaltijden inclusief en ondanks onze late aankomst werd er nog even een lunch naar ons terras gebracht 🙂
Na wat hangen in de hangmat en een prachtige sunset stond het buffet klaar. Thelma kan als de beste koken! Verse vis, groentes, rijst, kip, salades en fruit! Je begrijpt het, de drie nachten hebben we verlengd naar zes nachten.
De dagen brachten we door met kayakken naar de nabije eilanden, snorkelen, volleybal, schaken en hangen in de hangmatten. We hebben hele leuke mensen ontmoet die net als wij bleven plakken op het strand.
Het was een magische plek die goed verborgen blijft voor de Lonely Planet. Toby en Thelma willen het klein houden, er is maar ruimte voor maximaal 14 personen. De week rust was goed en we zijn ontzettend goed verzorgd door de familie (Toby, Thelma en hun dochters). Na een week deed het pijn de plek te verlaten. Stiekem beseffen we dat de reis nu ook op zijn einde gaat lopen.