Dit is denk ik onze meest onsuccesvolle trip ooit. De vijf dagen in prachtig Italie werden ruw verstoord door het plan wat we voor de laatste dag hadden bedacht. Of ik moet eigenlijk zeggen, wat Eddie had bedacht. Namelijk een mini roadtrip na ons laatste ontbijt met Evie en Kalle. Omdat we pas in de avond vlogen besloten we uiteindelijk gezamenlijk om alles uit deze dag te halen. We reden daarom al vroeg de dikke twee uur naar La Spezia, de havenplaats van waar je Cinque Terre kunt bezoeken. En hier begon de stress. Omdat het hoog seizoen was en je dit wel degelijk merkt wanneer je meer zuidelijk zit, konden we met geen mogelijkheid een parkeerplek vinden en de boot van 11u wilden we echt graag halen. Met heel veel mazzel vonden we een gratis plek aan de haven waar net iemand wegreed. Fingers crossed dat dit geen plek was voor vergunninghouders en onze fiat er nog zou staan als we terugkwamen. Uiteraard had Annie dit nog even dubbel nagevraagd bij de shop, na een vaag antwoord besloten we het erop te wagen. Hup naar de boot! We konden aansluiten in de rij en kochten de ietwat dure tickets voor een retour.
He super! Met de wind in de haren door het prachtige gebied varen. Bij het eerste plaatsje moesten we overstappen op een andere boot om Cinque Terre te kunnen bezoeken. Toen we eenmaal op deze boot zaten besloot ik het bootschema eens open te trekken om te kijken hoe laat onze boot terugging. We hadden bedacht om uiterlijk 16.00 terug te zijn bij de auto om naar het vliegveld te rijden. Na drie keer controleren stootte ik Eddie aan; Uhm de eerste boot terug gaat om 17.00. fuck. Echt? Ja echt. Nog een keer fuck. Gelukkig hadden we een treinspoor zien lopen, dit moest hem dan maar worden. Alleen een beetje zonde van de boottickets. Tot overmaat van ramp sloegen we ook nog eens allerlei plaatsjes over omdat de boot niet kon aanmeren door de wilde zee. We zaten dus helemaal aan het eind van Cinque Terre en zagen voor we aanmeerden de laatste boot teruggaan. Waardeloos. Toen we afstapten vroegen we direct naar het treinstation. Helaas, er was staking. Geen treinen. Nog een keertje fuck. Van het waanzinnige gebied genieten lukte niet. We hadden een vliegtuig te halen. Op het treinstation werden we niet wijzer er zou misschien wel een trein gaan, misschien ook niet. We hebben iedereen aangesproken die richting de parkeerplek liep, er gaat een weg maar die is behoorlijk moeilijk begaanbaar. En lifters worden niet heel erg op prijs gesteld. Het was zondag dus niemand zag het zitten ons voor (het veel te veel geld wat we boden) terug te rijden. Een ander stel zat met hetzelfde probleem maar die hadden meer tijd. Het huilen stond me nader dan het lachen. En nu? Uiteindelijk, wonder boven wonder was er een Italiaan die ons alle vier terug wilde liften naar La Spezia, voor nope. Thank god! En we waren nog op tijd terug bij de auto ook. Pff die liep met een sisser af.
Eenmaal in de auto hadden we toch behoorlijk haast want het was nog een eind rijden. En natuurlijk belandden we van de ene in de andere file. De aankomsttijd op de tomtom werd steeds later en we zagen alsnog ons vliegtuig opstijgen zonder ons. Dit ging een hele lange rit worden. Spuug chagrijnig zat ik naast Eddie in de auto, dus gezellig was het ook niet echt. Uiteindelijk kwamen we om iets over half 7 aan op het airport. Onze vlucht ging om 19.00. Als een gek ben ik onze koffer gaan inchecken waar al onze dure wijn in zat en is Eddie de Fiat terug gaan brengen naar de verhuurder. Wonder boven wonder konden we aansluiten voor het boarden. Dit gingen we nooit meer doen op de dag dat we ook moeten vliegen, lesje geleerd.
