Vandaag was het dan eindelijk zover, het hoogtepunt van deze trip, een bezoek aan de berggorilla’s, de Nshongi familie. De berggorilla is een zwaar bedreigde diersoort. Wereldwijd leven er nog maar zo’n 700, allen in Afrika. In de regenwouden van Congo, Rwanda en Oeganda zijn de gorilla’s verdeeld in 2 groepen, bestaande uit verschillende families. Naast ziektes en de jacht op de apen, is de grootste bedreiging de ontbossing, waardoor het leefgebied de afgelopen decennia flink is geslonken. Ons bezoek aan de gorilla’s, en dan met name de flinke park fee die we betalen, draagt bij aan de bescherming van deze prachtige beesten.
Samen met Ash (Aus), Dave (Aus), Jenny (Dui), Marketa (Dui) vertrokken we al om 5.30 van ons kamp aan Lake Bunyonyi. Op zo’n 2,5 uur rijden (/hobbelen) door prachtige valleien en townships bereikten we Bwindo NP. Hier maakten we kennis met onze guide, en onze beschermer (een man met een AK47). Nadat ze ons van alles probeerden te verkopen kregen we de briefing. De Nshongi familie bestond uit zo’n 22 gorilla’s. De Silverback (de leider, het hoofd van de troep) was recentelijk door ouderdom overleden. Een nieuwe Silverback had zijn plekje ingenomen. De strijd om deze positie was echter nog niet helemaal gestreden. Het kon elke moment tot een confrontatie komen tussen hem en een jongere gorilla die ook op deze positie aasde.
We werden voorzien van wandelstokken en gingen op pad. De zoektocht naar de gorilla’s kon een half uur duren, maar ook 5 uur. Er waren 2 trackers vooruit gestuurd om deze zoektocht iets makkelijker te maken. Zijnp begonnen met zoeken op de plek waar de gorilla’s de voorgaande dag waren gespot Terwijl wij liepen werd er voortdurend radiocontact gehouden tussen de gids en de trackers. Na al een klein half uur kwam het blijde bericht dat de gorilla’s in de buurt waren en zich in onze richting bewogen! 10 minuten later doken we van het pad af, de jungle in. De dichtbegroeide heuvels waren moeilijk begaanbaar. Een echt pad was er niet behalve de weg die gebaand werd door de gids met z’n machete mes. We waren druk bezig ons staande te houden op de glibberige, stijle ondergrond, toen we ze opeens hoorde! Binnen notime stonden we oog in oog met een Gorilla! Wow!
De trackers die we daar ontmoetten maakte een soort binnensmondse. grommende geluiden (hmmmmmmm) waarmee ze communiceerde met de apen. De gorilla antwoorde op hun beurt dat ons bezoek ok was ( hmmm hmmm). Zo kregen we een uur de tijd om gewoon te kijken naar hoe deze 200kg wegende beesten leefden. Door het dichtbegroeide woud konden we er zo’n 4 zien. De meeste lagen of zaten te kauwen op bast van dode bomen, keken een beetje om zich heen en deden hun behoefte. Ze leken zich bijzonder weinig van onze aanwezigheid aan te trekken. Af en toe keken ze je wel aan, maar keken dan ongeïnteresseerd weer weg. Een gorilla zat echt recht voor onze neus, op nog geen 4 meter! Het was prachtig om dit enorme beest van zo dichtbij te kunnen bekijken. Ze lijken zoveel op mensen met alle gezichtsuitdrukkingen die ze maken! Deze gorilla stond op en liep in onze richting, dat was wel even schrikken. De gorilla plofte 2 meter dichterbij neer en bleek vanuit een andere hoek al liggend aan de bast van de dode boom te willen knagen.
Na een minuut of 10 kijken en natuurlijk veel foto’s schieten gingen we verder. De Silverback had zich al even laten zien, maar was weggelopen. De guide ging ons voor in de achtervolging. We daalden verder af langs de begroeide heuvels. Na een paar minuten klauteren en glijden zagen we takken bewegen. En paar meter verder zagen we de grijze rug van deze enorme gorilla. Deze was aanzienlijk groter en zwaarder dan de andere gorilla’s. We kwamen op zo’n 7 meter afstand. De aap ging even rustig op een rots zitten en kauwde op een stuk hout. Uit de verte hoorde we een andere gorilla op zijn borst kloppen, wat een heel raar onbeschrijfelijk geluid was. Dit bleek de andere gorilla te zijn die aasde op de plek van de Silverback. Dit liet de Silverback niet onbeantwoord. Hij bolde zijn borst en tuitte zijn lippen en begon ook hard te kloppen. Hetzelfde onbeschrijfelijke geluid klonk door de jungle. Hij had laten horen wie de baas was.
De gids gaf aan dat we nog 7 minuten hadden. Dit werd allemaal behoorlijk precies bijgehouden. We bleven nog even zitten om dit prachtige dier te bewonderen en nog meer foto’s te schieten. Toen begon de wandeling / klim terug naar het pad. Onderweg kwamen tot onze verbazing nóg een gorilla tegen. Hij zat op een uitstekende tak een beetje over de jungle heen te staren, de enige weg naar had pad was de gorilla op ongeveer een meter te passeren. Dit was behoorlijk spannend. De helft van de groep was hem gepasseerd toen ik (ed) ging. De gorilla stond opeens op en begon over de tak te lopen. Hij kwam nu nog dichterbij! Van schrik struikelde ik over een boomstronk en dacht even dat ik een lel zou krijgen. Dat viel gelukkig mee.
Nog nog een tiental minuten klimmen kwamen we weer bij het pad aan. We aten onze zelf meegebrachte lunch. Iedereen was een beetje verbouwereerd van wat we zojuist hadden ervaren. Het was ongelofelijke deze prachtige dieren van zo dichtbij te kunnen zien leven in het wild. Het half uur terug lopen naar het beginpunt was iedereen er nog stil van. Daar aangekomen kregen we nog certificaten en gaven we onze gids, trackers en bewaker een welverdiende fooi. Ze hadden ons goed begeleid en veel informatie gegeven. De guide herhaalde nog meerdere keren “Don’t ever ever forget this experience”. Ik denk dat dat onmogelijk is!
Hier nog een aantal foto’s. De HiRes volgen nog zodra we sneller internet ter beschikking hebben.
