15We komen een beetje aan het eind van de rit. Maar er stonden ons nog fantastische dingen te wachten. Waaronder de Namib desert. Als we terugkijken op de reis door Afrika heeft dit qua landschap wel de meeste indruk op ons gemaakt. Miles and miles of nothing. Maar wat is het machtig mooi!
De eerste stop was een campsite van de heer ‘Boesman’. Boesman woont al zijn hele leven net als zijn vader, opa en overgrootvader in de woestijn. Daardoor kan hij ons heel veel vertellen over het leven van de echte ‘bushmen’ hier en over de werking van de woestijn. Het is hier snikheet maar we hadden een prachtige plek en voor het eerst konden we zonder tent buiten slapen! Direct met ons slaapzakje onder de sterrenhemel. We leven beiden een beetje in een droom. Na een middag niksen (de hitte werkt nogal verlammend) werden we door ‘Boesman’ opgewacht om ons met zijn jeep mee te nemen over zijn land. En wat kon hij vertellen!! Dit willen we graag met jullie delen.
‘Boesman’
Al het leven in de woestijn overleefd zonder water. Op regen zitten ze dus helemaal niet te wachten! Vorig jaar heeft het ipv de normale 12mm wel meer dan 300mm geregend. Dit heeft enorme invloed op het klimaat in Namibië en omliggende landen. Namibië is een langwerpig land en bestaat vrijwel geheel uit woestijn en een lange kust. De woestijn grenst direct aan de zee en wordt afgesloten met een strook bergen. De zeewind blaast de wolken normaliter richting de bergen en verder. Als de zee opwarmt blijven de regenwolken boven de woestijn hangen. De regen zorgt dan voor ongewenste vegetatie en maakt het zand zo hard dat de dieren er niet onder kunnen leven. Als de regen hier valt, blijft het ergens anders weg. Namelijk in de delta in Botswana, welke de regen zo hard nodig heeft. Dit maakte ons heel bewust van de gevolgen van ons handelen in het milieu.
In het begin van de 19e eeuw werd de woestijn gedomineerd door de ‘bushmen’. De enige mensen die in staat waren te overleven in de barre omstandigheden van de woestijn. Een volk met moeders die hun kinderen als eerste leren om hun voetstappen te herkennen zodat een kind altijd zijn moeder kan vinden. Een volk wat alleen jaagt op wat ze absoluut nodig hebben en nooit meer. Een volk wat haar kinderen leert nooit te jagen op een moeder met kleintjes. Een volk wat de natuur beter begreep dan wij ooit zullen doen. Dit volk werd later in de vorige eeuw onbegrepen en uitgeroeid, je kon vergunningen krijgen om op ze te jagen. Het handjevol ‘bushmen’ wat overbleef onderging hetzelfde lot als van vele stammen in de wereld die ‘primitief’ leefden. Ze raken onder de invloed van drank om maar alles te kunnen vergeten. Er was en is blijkbaar geen plek voor deze mensen in de moderne tijd. Het lot van deze en vele andere stammen in Afrika en in de rest van de wereld heeft ons zeer aangegrepen.
Na een overnachting onder de sterrenhemel werden we zachtjes rond kwart over 5 gewekt door de zon. Een drukke dag vandaag die begon met een bezoek aan Sessriem. Ooit een rivier (waar nu niet meer zoveel van zichtbaar is). Wel een prachtige wandeling door de Gorge. Maar wat was het heet! Een paar uur siesta hadden we echt nodig, rond de middag is het te warm om iets te doen.
Na de ergste hitte werden we per jeep naar de deathvlei gebracht. Ht was even sjokken door het zand maar toen liepen we tegen het meest bizarre landschap aan wat we ooit hebben gezien! Wit maanlandschap met dode bomen midden tussen het rode zand en de meest blauwe lucht die je maar kunt bedenken. Er is 0 vocht in de lucht dus de bomen rotten niet en staan daar maar. Heel bijzonder. Hopelijk brengen de foto’s een beetje over wat we hebben gezien.
Wat later sjeejsden we met de jeep naar sossusvlei. Het tegenovergestelde! Hier zat wel vocht heel diep in de grond en was er ineens groen ten midden van al het rode zand en de enorme zandduinen! Ik kon mijn lol op hier. Klimmen en klauteren de duinen op! Van de duinen afspringen om mijn weg gewaaide hoed achterna te jagen. Dikke fun!!
De laatste stop was bij Dune45. 1 van de hoogste duinen waar je ook op mocht klimmen om het uitzicht over de woestijn te bekijken! Eddie, Dave en ik begonnen al rennend de duin te trotseren. Slecht plan na 50m konden we niet meer en zijn we de overige 300m omhoog gesjokt. Elke stap die je zet zak je weer de helft weg. Maar gehaald hoor! Overzal echt overal zat zand maar wat een machtig uitzicht!!
Zonder twijfelen zouden we terugkeren om dit nog eens op ons gemak te bekijken en hier zelf met de jeep te rijden! Wat was het gaaf!