Na onze schitterende treinrit met de Serra Verde Express, was onze volgende bestemming Ilha do Mel. Eerder hadden we een bezoek aan het populaire eiland Ilha Grande, in de buurt van Rio, geskipt vanwege slechte weersvoorspellingen. Dagen ‘effe niks doen’ waren er eigenlijk nog niet echt geweest. We zijn behoorlijk ‘druk’. Iedere dag hebben we wel weer nieuwe plannen. Er is ook zoveel te zien! Time for a break! Ilha do Mel, ‘Honey Island’, een eiland voor de kust bij Paranagua, zonder auto’s, motoren en brommers!
Omdat de trein helaas niet meer helemaal doorrijdt naar Paranagua moesten we in Morretes op een bus stappen. Na een uur belandden we op het busstation van Paranagua. Toen begon de onduidelijkheid. Er zijn vanaf hier twee manieren om op Ilha do Mel te komen. Via een boot direct vanaf Paranagua (3 uur varen). En via een boot vanaf een plaatsje Pontal del Sul, nog 2 uur bussen. De overtocht zou dan echter maar een halfuurtje duren. We hoorden goeie verhalen over de 3 uur durende bootrit door de archipelago van Paranagua, dus die wilden we hebben. Bovendien waren we het bussen wel even zat. Op het busstation probeerden we erachter te komen hoe we bij deze boot kwamen. Ook hier sprak eigenlijk niemand Engels en wij spreken nog steeds (bijna) geen woord Portugees. Dat is soms best lastig. Iedereen aan wie we duidelijk konden maken dat we naar Ilha do Mel wilden, wees ons naar de bus die naar Pontal del Sul ging. We begonnen te twijfelen of er überhaupt wel een boot vanaf hier richting Ilha do Mel was en besloten voor de bus/boot combi te gaan.
Na een half uur wachten op de bus vonden we het beiden toch een beetje een raar verhaal en ging ik het toch nog een keer navragen, terwijl ik Annie achterliet met de spullen. Bij een loketje kwam ik er uiteindelijk toch achter dat we vlakbij op de desbetreffende boot konden stappen. Annie kwam op dat moment net aanstrompelen met alle waardevolle spullen “wat moeten we doen, de bus staat er!” “Niet instappen!”, riep ik. We liepen in de richting die ik aangewezen had gekregen en vroegen het voor de zekerheid nog 2 keer. “Barco Paranagua? Aljie?”. We vonden de steiger met de boot. We hadden nog 1,5 uur voordat deze vertrok. Reizen is soms best hard werken ;-).
De bootrit was inderdaad prachtig. Paranagua is een klein koloniaal stadje waar we mooi uitzicht op kregen vanaf het water. Totdat we op open zee kwamen, bestond de gehele kust uit mangroves. Vissers dobberden rond op het water bij de ondergaande zon. Na 3 uur varen bereikten we Ilha do Mel.
Het strandje waar we onze accommodatie hadden geboekt was heel idylisch. Het was een meter of 500 breed en was omgeven door groene heuvels. We stapten van de steiger op het strand en vonden vrijwel direct onze accommodatie Poussada Caraguata. We werden verwelkomd door de eigenaar. Hij begon een heel verhaal in het Portugees. We maakten ook hem duidelijk dat we er echt geen woord van verstaan hadden. “Hablo Español?”, vroeg hij. “Si, un poco”. We kregen het hele verhaal nogmaals in heel snel Spaans uitgelegd. We pikten er uit op dat we welkom waren, we cabana nr. 1 hadden en het ontbijt van 8.00 – 9.30 was. En we moesten snel even de formulieren invullen, want dan konden we daarna op strand de zonsondergang kijken.
We waren nog net op tijd om de zon in het vaste land te zien zakken. Daarna kleurde de hemel op in een super gradient van geel, oranje, rood, roze, paars naar blauw. I’m a sucker for sunsets :). We sloten de avond af bij een van de 2 betere restaurantjes op het eiland met vis en een fles wijn en proostten op een succesvolle dag. Het was weer allemaal gelukt 🙂
Na een goeie nacht slaap werden we wakker. We keken uit het raam en zagen eigenlijk niet zo heel veel… overal mist! Shit! We wisten dat de weersvoorspelling voor de komende dagen niet zo best was, maar vandaag zou het nog ok zijn. Het ontbijt was echt heerlijk. Even geen droge witte boterhammen, maar yoghurt, granola en verse fruitsappen! Toen we ons net erbij neergelegd hadden dat de dag er toch even wat anders uit zou gaan zien, trok het plots open. Hop bikini en zwembroek aan (An bikini, ik zwembroek) en op pad!
Ilha do Mel bestaat uit twee eilanden. Heel groot is het niet. Het zuidereiland kun je in zo’n 2 uur rondlopen. Door de heuvels achter het strand liepen we het eerste strand. Het was duidelijk laagseizoen, want het hele strand was verlaten en hadden we dus voor onszelf! Omdat het eb was konden we helemaal om de rotsen lopen en het 2e en 3e strand bereiken. Deze waren minstens zo mooi en bijna even verlaten. Het was heerlijk zo even rond te wandelen, hier hadden we echt naar uitgekeken.
Toen we het 4e strand bereikten, kwam de mist weer opzetten uit de Atlantische Oceaan. In wolken op een meter van de grond kwam het, het strand op rollen. Heel mysterieus!
Na een niet zo lekkere lunch (er zaten larfjes in de sla!!) pakten we de taxi boot terug naar het strandje waar onze accommodatie lag. De rest van de dag besteedden we als 2 oudjes in strandstoeltjes lezend op het strand. En na wederom een prachtige zonsondergang gingen we maar weer naar hetzelfde restaurant, waar we deze keer kozen voor een heerlijke biefstuk.
De rest van ons verblijf regende het helaas voornamelijk. Hierdoor waren we echt verplicht tot niets doen. We lazen, schreven en lieten de indrukken van onze eerste weken van de reis op ons inwerken.
