Patagonië deel 2

Gletsjers, steppes, bergen en estancia’s, we zaten inmiddels in hartje Patagonië. Na vier nachten kamperen waarbij de laatste nacht echt letterlijk naast een weg was (en behoorlijk dodgy) waren we blij vanavond weer in een hostel te slapen. We hadden inmiddels ook kennisgemaakt met de ‘Patagonian Breeze’ een continu aanhoudende harde wind. Voor we aankwamen in El Chálten hadden we echter nog een lange rit voor de boeg door een gigantisch woestijn landschap. Dit was dus ook Patagonië. Er was echt helemaal niets!

El Chalten
Begin van de avond kwamen we aan bij de eerste uitzichtpunten. Eindelijk, van ultra plat landschap zagen we weer bergen en het prachtige Lago Viedma! Een lange perfect rechte weg liep naar het dorpje El Chálten zo tegen de bergen aan.

In het dorpje aangekomen konden we meteen aan de regel. We hadden namelijk het plan opgevat om een nacht te gaan kamperen in het prachtige national park wat hier ligt, Los Glaciares NP. Omdat we maar twee volle dagen hadden wilden we er uiteraard alles uithalen. Eerst organiseerden we een gletsjer hike voor de volgende ochtend, en daarna gingen we samen met Dave en Tara op pad om tenten te huren voor onze mini camping tour. De hele avond waren we bezig met het plannen van een route en inkopen doen. Spannend!! De volgende dag stonden we op tijd op, het beloofde een spectaculaire dag te worden.

De gletsjer hike is behoorlijk commercieel en prijzig maar echt de moeite waard! En we hadden ontzettend veel geluk met het weer; strak blauw met een zonnetje. De bootrit naar de gletsjer was koud maar adembenemend! Op het dak stonden we te genieten van een fantastisch uitzicht op de gletsjer. Terwijl we daar stonden viel er een gigantisch stuk ijs van de gletsjer af, de grootte van een vrachtwagen! Het klonk als een soort donderslag en even later kwam het stuk bovendrijven. Geen wit ijs, maar diepblauw! Ons bezoek aan de gletsjer was nu al geslaagd, de rest was bonus. Zoals ik al zei was de tour behoorlijk commercieel en waren we met een enorme groep. Wij, als sportieve jongeren en een groep bijna bejaarde Fransen. Achteraf gezien hebben ze ons behoorlijk opgehouden met hun getreuzel. Maar dat mocht de pret niet drukken! We kregen onze stijgijzers aangemeten en begonnen de wandeling over het ijs, met het ijs krakend onder onze voeten. Nu zag je pas de omvang van de enorme gletsjer. Het was een vreemd idee dat de massa ijs onder ons in leven is, in beweging is en er iedere dag anders uitziet. Wat meteen een behoorlijke uitdaging was voor de gidsen om een route te vinden. We sloten de wandeling af met een geïmproviseerde ijsbar met een glaasje Tia Maria, inclusief een vers gletsjer ijs!

Terug in het dorp deden we de laatste inkopen voor onze overnachting in Los Glaciares NP. Dave en Tara, die nog niet helemaal gewend waren aan onze Hollandse efficiëntie en snelheid, deden hier wat langer over dan wij maar dat gaf niet. Rond 15.00 stonden we klaar met volle bepakking: tent, matjes, slaapzakken, persoonlijke spullen, camera en water. We hadden nooit eerder twee dagen gelopen met zulke zware tassen. We besloten vandaag zo’n vier uur te lopen en dan te kamperen op een gratis camping aan de voet van Mount Fitzroy! Het eerste stuk ging behoorlijk stijl omhoog, wat ons allemaal zwaar viel. De zon scheen fel en het zweet gutste van ons af. Na twee uur hadden we het grootste deel van de klim omhoog achter de rug en werden we beloond met een fantastisch uitzicht over de bergketen. We daalden af door de bossen en toen opende het landschap zich volledig met beekjes en idyllische bruggetjes. De zon was onder aan het gaan en creëerde een soort gouden gloed over de moerassen en de bergen. Kippenvel! De camping lag in de bossen aan een stroompje waar we ons diner nuttigden.Het water uit de stroompjes en rivieren kun je hier gewoon drinken! Salade, broodjes, snacks en we hadden wijn meegesleept ;-). Dit was een perfect einde van een perfecte dag. We hadden moeten proberen iets vroeger naar bed te gaan want we hadden een hele vroege ochtend.

Om 03.45 ging de wekker! We waren zo vroeg wakker omdat we het ambitieuze plan hadden gevat om een klim te maken naar Lago de los Tres en zo op tijd te zijn voor de zonsopgang. Bewapend met water en een muesli reep begonnen we de zware klim over de keien omhoog. Ik heb dan op zo’n moment maar 1 missie: omhoog. Genieten van het uitzicht onderweg is dan lastig. Bovenop stonden we oog in oog met één van de meest indrukwekkende bergen die we ooit hadden gezien, met een meer vol ijsschotsen ervoor. We speurden de toppen af, want we hadden tijdens de weg omhoog, lichtjes van de bergen zien komen. Dat betekende waarschijnlijk dat er dappere klimmers waren die de puntige rotsen trotseerden. We konden ze met onze verrekijker niet vinden, maar wat een bikkels!

Terug in het kamp pakten we onze tassen in, aten een snel ontbijt en gingen weer op pad. De route vervolgde zich langs rivieren, meren, bossen en om een heuvel heen naar de beroemde bergketen cerro torre. Het landschap was ruig en adembenemend. En de route terug naar het dorp El Chálten viel ons erg zwaar. Onze tassen begonnen flink aan ons te trekken en de temperatuur liep inmiddels aardig op. Terug in het dorp trakteerden we onszelf op bier en wijn. Absoluut één van de hoogtepunten van onze reis.

El Calafate
Ondanks dat El Chálten niet ver af ligt van El Calafate, was het toch nog een dikke vier uur rijden. El Calafate was iets groter dan El Chálten, maar zag er iets minder romantisch uit. Daar kwam bij dat de dorms hier nóg kleiner waren! We sliepen met zijn zessen op een kamer en met alle backpacks erbij werd dit behoorlijk krap. De rest van de dag hebben we weinig gedaan, het dorpje in geweest voor lunch en eten gekookt.

De volgende dag hadden we nog zo’n hoogtepunt: de Perito Moreno gletsjer. De enige stabiele gletsjer ter wereld! Na een lekker ontbijtje hopten we in een tourbus die ons via een hele mooie route en estancia (met schaapjes) dropte bij de gletsjer. Hier kregen we uren lang de tijd om over de prachtige boardwalks deze gletsjer te ontdekken. Vanaf de hoogte zag je de immense omvang en vanaf de grond zag je een gigantische ijsmuur van zo’n 50 meter! Een flatgebouw van ijs stond voor je neus! Je hoort voortdurend geluid af komen van de gletsjer, het klinkt een beetje als onweer. Iedere keer spits je, je oren weer en zoek je naar de plek waar het ijs dan naar beneden zou moeten storten. Maar vaak waren we net te laat en zag we de grote stukken al drijven. Het is lastig om met woorden of foto’s te weergeven wat we daar die dag hebben gezien, maar het heeft een diepe indruk op ons achter gelaten.

De volgende dag vertrokken we naar het zuiden van Patagonie. Met recht het einde van de wereld. Daar bezochten Torres del Paine en Ushuaia.